گل گلایول ونماد آن

در مطالب گذشته به معرفی انواع گل پرداختیم. اکنون نوبت به گل گلایل (Gladiolus) میرسد تا به معرفی آن بپردازیم.

در این مقاله  به معرفی کامل گل گلایل، شرایط نگهداری، آفات و بیماری ها و روش تکثیر گل گلایول و در انتها به جمع بندی مقاله خواهیم پرداخت. پس با ما همراه باشید

تاریخچه و مشخصات گیاه

نام فارسی:  گلایل

نام انگلیسی: Acidanthra muriela

نام علمی: callsnthus Gladiolus

خانواده: زنبق ها (Iridaceae)

زادگاه: ماداگاسکار و اتیوپی

اسامی دیگر: Abyssinian , Fragrant gladiolus , Sword lily

گلایل (نام علمی : Gladiolus) گیاهی چندساله است که به دلیل جلوه زیبا و گلهای زیبای آن بسیار مورد علاقه می باشد.بومی منطقه ماداگاسکار و اتیوپی می باشد که بطور گسترده ای در مناطق گرمسیری،نیمه گرمسیری و معتدل کشت می شوند. گلایل به عنوان گیاه شاخه بریده از دیرباز در سراسر جهان جاافتاده و مقبول واقع شده‌است. برگ های گیاه گلایل به رنگ سبز و به صورت شمشیری شکل می باشند. ساقه های این گیاه کمانی شکل و بسیار جذاب هستند. تنوع رنگ در گلایل زیاد است و به جز آبی و سبز (واقعی) رنگهای دیگر در گلایلها دیده میشود. (رنگهای آبی و سبز را به وسیله گذاشتن گلایل سفید در محلول رنگ غذایی و آب در گلفروشی ها تولید میکنند) علاوه بر گلها که در گل بریده استفاده میشود برگها نیز در گل آرایی به وفور استفاده میشوند.

گل گلایول، نام گلی است که اغلب در کناره های دریای مدیترانه در رنگ و گونه های متنوعی می روید. این گل ها با رنگ های سفید، صورتی پررنگ، یاسی،نارنجی، آبی و حتی سبز یافت می شوند.
گلایول، شامل 260 نوع گونه مختلف می‌شود. حدود 250 نوع از این گونه‌ها متعلق به صحراهای آفریقا، بخصوص بخش جنوبی آن است. از این بین، تنها 10 گونه از گلایول هستند که به اوراسیا ( آسیا و اروپا) تعلق دارد.
فرقی نمی‌کند چگونه از گلایل نگهداری می‌کنید؛ در گلدان آب، گلدان خاک، باغچه، شاخه‌ای و حتی در دسته گل! گلایل برای تمام منظورها عالی و بی‌نظیر است.
در یونان باستان، نام این گل Xiphium بوده است. این کلمه به معنی شمشیر است!
برای نخستین بار در قرن هجدهم، گلایول‌های آفریقایی در مقیاس زیادی به اروپا برده شد و بلافاصله به محبوبیت زیادی دست پیدا کرد.

این گل زیبا در ایران نیز وجود داشته و طرفداران زیادی نیز به خود جلب کرده است. چرا که این گل هم زیبا بوده و هم می توان به مدت طولانی تری آن را نگهداری کرد. اما توجه داشته باشید، با اینکه نوع این گل در ایران محدود است، اما امکان پرورش گل گلایول در خانه وجود دارد.
گل دادن گل گلایول بسته به نوعی که می خواهید آن را پرورش دهید، متفاوت بوده و به شرایط ویژه ای از جمله، نوع گل، آب و هوای مناسب، خاک مناسب و شرایط نگهداری نیاز دارد. تشخیص اینکه چه نوع خاکی برای پرورش گل مناسب است نیاز به دانش و اطلاعات زیادی داشته که با مطالعه آن می توانید خودتان مناسب بودن خاک را برای پرورش گیاهان تشخیص دهید. 

نماد ومعنی

گلایول، گل یادآوری و تداعی خاطرات است. به گیرنده خود می‌گوید که فردی عاشق و شیفته اوست. گلایول همچنین نماد استقامت، قوی بودن، ایمان داشتن و افتخار کردن است.

سمی بودن

گلایول برای حیوانات خانگی (سگ و گربه) سمی است و اگر توسط آنها خورده شود، عوارض گوارشی مثل استفراغ و اسهال در پی خواهد داشت.
اگر پوست حساسی دارید، بهتر است هنگام دست زدن و رسیدگی به گلایول از دستکش استفاده کنید.

موارد مصرف

در گذشته گلایول مصارف دارویی داشته است و گاهی هم به صورت موضعی برای درمان درد مفاصل از آن استفاده می‌شده است.
از گلایول‌هایی که در مدیترانه و انگلستان رشد می‌کردند برای درمان دردهای مزمن بدن استفاده می‌شده است.
اما امروزه بخش غالب کاربرد گلایول، محدود به کاشت در باغچه و یا حضور در دسته گلهاست.

برای پرورش گل گلایول به نکات زیر توجه کنید

مقدار Ph خاک باید بین 6 تا 6.5 بوده و جنس خاک می تواند از ترکیب رس و ماسه و یا ترکیب پیتماس، کوکوپیت و خاک معمولی باشد. که ترکیب دوم برای این گیاه مناسب تر است.

آبیاری این گل باید مرتب اما با رطوبت کم باشد. زیرا به رطوبت زیاد حساسیت داشته و واکنش نشان می دهد. سعی کنید گل را 1 بار در هفته و در فصل تابستان 2 بار در هفته، آبیاری کنید. مراقب باشید که گل هیچ وقت بدون رطوبت نماند. زیرا خشک شده و زیبایی خود را از دست می دهد.

دمای مناسب آن در بهار و تابستان 5 درجه سانتی گراد است. اما توجه کنید که این گل در دمای 18 تا 25 درجه بهترین رشد را داشته و در زیر دمای 7 و بالای 30 درجه رشد نمی کند.

نوری که این گل باید دریافت کند، بسیار کم بوده و مدت زمان نوردهی به گل، بین 13 تا 14 ساعت در روز و با طول ملایم می باشد. نور زیاد کیفیت گل را افزایش داده اما باعث می شود که دیر تر گل بدهد.

پیاز های بزرگ این گل بهتر و زیباتر از پیاز های کوچک آن، گل می دهند. بنابراین از پیاز های بزرگ این گل استفاده کنید. همچنین پیاز این گل می تواند زود گل یا دیر گل باشد. پس هنگام کاشت حتماً از نوع گل دهی آن اطلاعات کسب کنید.

اگر قصد کاشت و پرورش این گل را دارید، بهتر است آن را در بهار تا اوایل تیر ماه بکارید.

جالب است بدانید امکان نگهداری طولانی مدت گل گلایول نیز وجود داشته و شما می توانید طول عمر آن را افزایش دهید. همچنین خاصیت این گل برای پرورش مو و ناخن بسیار مفید بوده و می توانید از آن چای گل گلایول نیز تهیه کرده و نوش جان کنید.

انواع گل گلایل (گونه‌های گل گلایل چیست ؟)

Candyman، گل هایی زیبا به رنگ صورت پررنگ

Dream’s End، گل هایی به رنگ نارنجی روشن با سنبل گلی‌ بلند به طول حدود ۲ متر

Prins Claus، گلهایی به رنگ سفید با طرح‌های زیبا به رنگ صورتی‌
اغلب گونه های گلایول بومی آفریقا و تعداد کمی بومی نواحی مدیترانه ای و اروپا هستند. این جنس در ایران ۵ گونه گیاه علفی چندساله خود روی دارد. گونه G. persicus انحصاری ایران است و گونه های G. halophilus، G. atroviolaceus و G. kotschyanus، علاوه بر ایران در آناتولی، عراق، قفقاز و ترکمنستان می رویند.

گلایول صورتی gladiolus rose supreme

گلایول صورتی یک گیاه چند ساله کلاسیک است که به دلیل خوشه های بلند و صورتی به عنوان گلایول صورتی شناخته می شود. گلایول صورتی در نیمه تابستان ظاهر میشوند. این نوع گلایل حدود 30 سانتی متر رشد خواهد کرد.

 

گلایول قرمز gladiolus advance red

گلایول قرمز دارای ساقه قوی و بافتی براق و ساقه های بلند و عالی و حدود 20 الی 30 سانتی متر رشد میکند.
شما می توانید گلایول قرمز را از مهر ماه تا اواخر دی ماه بکارید ، اطمینان از اینکه خطر یخ زدگی قبل از کاشت شما گذشته است ، مهم است.

gladiolus G.papilio

گلایول پاپیلیو دارای شاخ و برگ گیاهان علفی به ارتفاع دو فوت است که از اواخر بهار تا اواخر تابستان و ساقه های گل اوایل پاییز تولید می کند. این قوس بالای شاخ و برگ قرار دارد و بالای آن یک ردیف شکوفه به رنگ قرمز یاقوتی قرار دارد. با نگاهی به داخل قیفهای کلاه دار ، علامت بنفش پروانه ای شکل د دیده می شود که نام گونه ای خود را به معنی “پروانه” می گیرد.

گل گلایول سفید white prosperity

گلایول سفید ، با ارتفاع گیاه 140-160 سانتی متر و زمان رشد آن 80 تا 100 روزطول میکشد.

مناسب برای: در فصل بهار و پاییز در فضای باز میتوان گلایول سفید را کاشت و از آن لذت برد.

گلایول Plum Tart G.grandiflora gladiolus

گلایول Plum Tart را امتحان کنید و خوشحال خواهید شد که این کار را کردید. گلهای ارغوانی-بنفش رنگ که دارای ساقه های بلند است. این گیاه از گیاهان مقاوم به حساب میاید همراه با شاخ و برگ شمشیر. این نوع گلایول 30 تا 40 سانتی رشد خواهد کرد.

گلایول passos G.grandiflora gladiolus

گلایول passos که دارای نوار بنفش راه راه و یاسی ، با قد گیاه 130-150 سانتی متر و زمان رشد 70 تا 90 روزطول میکشد.

مناسب برای: می توان برای تولید این گل در فصل بهار و پاییز اقدام کرد.

گلایول oscar G.grandiflora gladiolus

این نوع گلایل که به شکل شمشیر است، دارای گلبرگ های نازک و صورتی رنگ و لکه های ارغوانی است. این گونه از گلایول میتواند تا ارتفاع 40 سانتی متر رشد کند و گلدهی خود را در اوایل تابستان شروع میکند.

گلایول purple floraL.grandiflora gladiolus

این گونه از گلایل دارای شکوفه های بنفش زرق و برق دار و دارای لکه های تیره تری دارند. این نوع گلایول تا ارتفاع 15 سانتی متر رشد می کند. برگهای بلند و شمشیری شکل سبز متوسط ​​هستند. برای افزایش زمان شکوفه ، پیازها را هر 7-10 روز بکارید.

گلایول Rhapsody in Blue G.grandiflora.

این نوع گلایول دارای رنگ ارغوانی و لکه های زرد است.هر شاخه این گل به 20 الی 30 سانتی متر خواهد رسید. این نوع گلایل از گونه های محبوب به حساب میاید و فصل شکوفه دهی آن ها در اوایل تابستان است.

 

‘گلایول Blue frost G.grandiflora gladiolus

این گل زمان فرایند رشدش به ارتفاع 15 سانتی متر می‌رسد و در اواخر تابستان گادهی خود را شروع خواهد کرد. رنگ گلبرگ‌ها این گل به رنگ قرمز و لکه های سفید است. این گیاه برای رشد کامل به تابش کامل آفتاب نیاز دارد. این نوع گلایول در اواخر تابستان به صورت کامل رشد خواهد کرد.

 

گلایول Boone-Gladiolus

این نوعاز گلایول دارای شکوفه‌هایی به رنگ نارنجی ملایم است . این نوع از گلایول در طول تابستان گلدهی خود را شروع میکند و در تمام مناطق آب و هواییمیتواند رشد کند و حدودا نزدیک به 30 سانتی متر رشد خواهد کرد.

گلایول west far g.grandiflora gladiolus

این نوع گلایل دارای رنگ قرمز ، لکه سفید ، با ارتفاع بوته 120-140 سانتی متر و زمان رشد 70 تا 90 روز طول میکشد . مناسب برای کاشت در فصل بهار است.

 

گلایول G.acidanthera

یک گل تابستانی بسیار معطر ، به نظر عجیب و غریب و دوست داشتنی است که به ارتفاع 20 الی 30 سانتی متر میرسد.این گل دارای 12 شکوفه نیز میباشد.

گلایول G.scullyi gladiolus

ین عضو از خانواده ایریدیاسه توسط جان گیلبرت بیکر در سال 1892 توصیف شد. پیازها دارای سه سانتی متر ، کل گیاه 28 سانتی متر است.
جنس به معنی “شمشیر کوچک” است که به برگها اشاره دارد.

گلایول G.trichonemifolius

این گل در اواخر زمستان تا اوایل بهار گل می دهد و به رنگ کرم به زرد با خطوط قهوه ای در قسمت پایینی پایین و یک مرکز زرد تیره تر است. ارتفاع این گل به 20 سانتی متر میرسد.

گلایول G.callianthus

این نوع از گلایل دارای گلبرگ های سفید با ل های زرشکی است که به ارتفاع 70-100 سانتی متر رشد میکند ، با برگ های خطی و در اواخر تابستان نیز شکوفه میدهد.

گلایول G.virescens

این نوع گلایل که گلبرگ‌های آن به شکل گل زنبق هستند و هر شاخه در حدود 10 شکوفه دارد. ارتفاع آن به 10 سانتی میرسد و به طور کلی دارای رشد مناسبی نیز می‌باشد.

گلایول G.colvilleo

این گونه از گلایل دارای گلبرگ‌هایی به رنگ صورتی لکه هایی به رنگ زرد میباشد. هر ساقه‌ی این گیاه به 30 سانتی متر میرسد و گلدهی آن در فصل تابستان است.

 

گلایول papilio gladiolus

یک نوع گلایول دوست داشتنی ، ساده با شاخ و برگهایی که به ارتفاع 20 سانتی متر میرسد و ساقه گل که در اواخر تابستان تا اوایل پاییز از آن بالا می رود و شکوفه هایی که با علامت های “پروانه” بنفش در داخل نشان می دهد. آنها به خاک خوب زهکشی شده با رطوبت تابستان و نور روشن نیاز دارند.

گلایول nanus

یکی گونه های نادر و کمیاب گلایل، همین گونه میباشد. گل گلایل نانوس تا حدود 20 الی 30 سانتی متر ارتفاع می‌گیرد. گلبرگ‌های آن به رنگ سفید با لک های صورتی خیلی کمرنگ است.

گلایول gladiolus cardinalis

cardinalis یک گیاه چند ساله تا 70 سانتی متر با برگهای قائم ، شمشیر شکل و ساقه های قوسی است که در اواخر بهار و اوایل تابستان تا دوازده گل دارد. هر گل تا 8 سانتی متر طول دارد و رنگ آن قرمز روشن است و روی سه گلبرگ پایین لکه های سفید وجود دارد.

گلایول gladiolus huttonii

گیاهی عظیم الجثه و دارای گلهای سرخ و باشکوه است. نام آن huttonii لاتین به معنی شمشیر کوچک گرفته شده است و به برگهای باریک و شمشیری شکل است. گلایول هاوتونی به جنبه ای آفتابی و با تهویه مناسب احتیاج دارد ، ترجیحاً آفتاب صبحگاهی و سایه بعد از ظهر را دریافت کند. دانه های تازه در طی چهار تا پنج هفته به راحتی جوانه می زند.

 

گلایول gladiolus imbricatus

این احتمالاً سخت ترین نوع گلایول است و همچنین به طرز عجیبی ، یکی از نادرترین است! ارتفاع آن به 30 سانتی متر میرسد و فصل گلدهی آن در بهار است.

در زمستان هفته ای 1 بار
در تابستان هفته ای 2 بار
گلدهی در گلایل:
.گلدهی گلایول تابع ۶ عامل است که عبارتند از:

۱- رقم (زودرس یا دیررس)
۲- اندازه پداژه
۳- شرایط انبار داری پداژه
۴- عمق کاشت
۵- تاریخ کاشت
۶- شرایط فصلی

گلایل‌های زود گل از حدود اوایل خرداد گل دهی‌ می کنند و گلایل‌های دیر گلده تا اواخر شهریور گل دهی‌ می کنند. ارقام زودرس پس از حدود ۶۰ تا ۷۵ روز از زمان کشت گلدهی می کنند. این عدد در ارقام دیر گل ده بین ۱۱۰ تا ۱۲۵ رو متغیر است.

دمای مورد نیاز گل گلایل چقدر است ؟

بهترین دمای رشد بین ۱۸ تا ۲۵ درجه سلسیوس است. بنابراین گلایل به تغییرات دمایی خیلی‌ حساس نمی‌باشد، و حتی در منطق سردسیر و گرمسیر رشد می‌کند.
رشد گیاه در دمای زیر ۸ درجه سلسیوس و بالای ۲۸ درجه متوقف می شود.
نور مورد نیاز گلایل:
نور کم و طول روز کوتاه باعث کوتاه شدن طول خوشه گل گلایل می شود. اما نور زیاد منجر به داشتن گیاهانی قوی می شود، و گل دهی‌ را به تاخیر می‌اندازد.

خاک مناسب

جنس بستر: خاک تازه و ضدعفونی شده بسیار مهم است. پس از ۲ تا ۳ سال کشت و کار باید جنس بستر عوض بشود

pH خاک: ۶ تا 5 / 6 مناسب است. بستری که خوب زهکشی بشود و خوب رطوبت اضافه را رد بکند لازم است. چرا که نگه داشتن بیش از حد رطوبت می تواند منجر به پوسیده شدن پیازها و مشکلات با بیماریهای قارچی بشود. جنس خاک مورد استفاده در مزارع ایران اغلب ترکیب رس و ماسه است و کمتر از کود حیوانی استفاده میشود. ولی در کشت مدرن ترکیب پیتماس و کوکوپیت بهتر است (از پرلیت به دلیل نگه داشتن رطوبت زیاد کمتر باید استفاده کرد) .

نور

نور کم باعث عقیمی می شود. هر چقدر نور کم باشد طول خوشه گل کمتر می شود. نور کم، روزهای کوتاه و دمای پایین شبانه باعث کاهش تعداد جوانه های گل می شود. روز بلندی باعث تاخیر در گل دهی می شود. اما کیفیت گل را افزایش میدهد. طول روز ۱۲ تا ۱۴ ساعت در روز مطلوب است. دمای خیلی بالا در برخی از رقمها باعث ایجاد تاولهای خشکی و چوبی شدن ساقه میشود.

در مرحله ۳-۲ برگی تا مرحله ۷-۶ برگی، شرایط رشد می تواند بر متمایز شدن گل و تعداد آن اثر داشته باشد که در برخی منابع حساسترین مرحله را مرحله ۲ برگی گفته اند که همزمان با آغازش جوانه گل است. عدم تعادل نور و دما باعث ضعیف شدن گیاه و کوتاه ماندن ساقه گل دهنده می شود.

ممکن است شاخه های گلایل نیاز به قیم داشته باشند، چون سنگینی ساقه گل دهنده به ویژه اگر زمین شنی باشد با کوچکترین وزش باد باعث خروج گیاه از داخل خاک می شود.

کوددهی

در برنامه کوددهی، کود دامی باید پیش از کاشت در پاییز داده شود، چون مصرف کود دامی در زمان کاشت به علت بالا بودن میزان نیتروژن باعث افزایش رشد رویشی و کاهش گلدهی می شود.

کود شیمیایی در سه مرحله داده می شود:

۱- پیش از کاشت

۲- در مرحله ۲ تا ۳ برگی

۳- در زمان شروع گل دهی.

باید دقت کرد که کود شیمیایی با پداژه در تماس نباشد. کمبود عناصر باعث ایجاد ناهنجاریهایی در گیاه می شود که گاهی نوک برگ ها و غلاف آنها قهوه ای می شود که ناشی از مسمومیت با فلوراید است. منبع فلوراید می تواند آب آبیاری، آلودگی هوا و کود سوپرفسفات باشد. بنابراین، از سوپرفسفات نباید برای تأمین فسفات استفاده کرد. گاهی نیز در خسارت به سیستم ریشه ای در اثر بیماری ها، نماتد و اشباع بودن خاک این علامت ظاهر می شود. برداشت: گلهای گلایل را باید زمانی که اولین گلچه های آن از پاین شروع به باز شدن می کنند(۱۰-۶۰ روز پس از کاشت) قطع نمود.

به طور دقیقتر، برای بازارهای دور دست وقتی گلچه های پایینی، تغییر رنگ نشان دادند و برای بازارهای محلی پس از باز شدن ۲ تا ۳ گلچه پایینی باید ساقه گل دهنده قطع شود. پس از قطع، باید ۲ تا ۳ برگ روی گیاه برای فتوسنتز و نیز تولید پداژه ها جدید باقی بماند.

شاخه بریده گلایل را باید همانند گل می مون، جهت جلوگیری از هر گونه خمیدگی در اثر زمین گرایی منفی، به حالت عمودی حمل کرد. حذف تعداد کمی از جوانه های انتهایی به باز شدن گلچه ها و نیز کاهش خم شدن سنبله کمک می کند. دمای مناسب جهت انبار این گل ها حداقل ۴ درجه است گل های بسیاری از رقم ها، اگر در دمای پایین تر نگهداری شوند، بعدا باز نمی شوند. گل ها در دمای معمولی (۲۳-۲۱ درجه) و با نور کم و نه نور مستقیم آفتاب باز می شوند.

پس از باز شدن گلها تا مصرف نهایی، آنها را باید در دمای ۶-۴ درجه نگهداری کرد. عمر آنها درون آب ۱۰ ۵ روز است. گلها پس از برداشت در محلول های نگهدانده گل قرار می گیرند که شامل دو ترکیب اصلی قند و یک میکروب کش است. قند مورد استفاده اغلب ساکارز است.

میکروب کش هایی که برای گلایل بکار می رود شامل ۸- هیدروکسی کوئینولین سیترات و هیپو کلریتسدیم (محلول سفید کننده است. ترکیب نگهدارنده ها بستگی به روش تیمار دارد. نگهدارنده ها می توانند به صورت محلول های پالسینگ، محلول های نگهداری و محلول های باز کننده جوانه استفاده شود. تعداد گلچه های هر شاخه چنانچه در شرایط خیلی خشک پرورش یابند خصوصا در هنگام بیرون آمدن برگ دوم به شدت کاسته می شود.

۷– عمق کاشت: هر چه عمق کاشت کمتر باشد تعداد پداژک تولیدی بیشتر است.

۸- بافت خاک: هر چه خاک سبکتر باشد تعداد پداژ ک تولیدی بیشتر است.

طول روز: روزهای کوتاه تشکیل پداژه را افزایش میدهد.

برداشت و نگهداری پداژه

به طور معمول ۶ هفته پس از چیدن گل و پیش از آنکه برگها به طور کامل زرد شوند، پداژه ها را از خاک بیرو ن می آورند. پیش از آغاز یخبندان این کار باید انجام شود. از ۴-۳ سانتیمتر بالاتر از ناحیه یقه، اندام هوایی قطع می شود. یک آبیاری سبک درست قبل از برداشت خاک را سست کرده و خارج کردن پداژه و پداژ کها را از خاک آسان می کند. بعد از برداشت باید بخش باقیمانده پداژه مادری متصل به پایین پداژه های جدید حذف شود.

پس از آن خشک کردن پداژه ها الزامی است، چون از یک طرف پوسته خارجی آنها خشک می شود و از طرف دیگر زخمهای روی آنها التیام می یابد.

پداژه ها پس از برداشت به وسیله فشار هوا ( ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد) خشک و تمیز می شوند. سپس به مدت ۲ تا ۳ هفته در دمای ۱۵ تا درجه ۲۳ خشک شده و درجه بندی می شوند. پس از درجه بندی پداژه ها، برای برطرف شدن خواب آنها را در طول زمستان در محل سرپوشیده در دمای کمتر از ۹ درجه نگهداری می کنند. پداژک هایی را که قرار است برای تولید پداژه های گل دهنده در فصل بعد کاشته شوند،

 پس از خروج از خاک و پیش از گندزدایی به مدت ۸ هفته در دمای ۲۴ تا ۳۲ درجه نگهداری می کنند. برای نرم شدن پوسته آنها را در آب ۳۲ درجه نگهداری می کنند. سپس کیسه های حاوی پداژه را از آب گرم خارج کرده و برای خنک شدن در معرض جریان آب خنک قرار میدهند. پس از آن پداژ کها خشک و گندزدایی میشوند و تا زمان کاشت، آنها را روی طبقهای گندزدایی شده در دمای ۴-۲ درجه نگهداری می کنند. خفتگی پداژکهای درشت، به طور معمول در عرض ۴ ماه در این دما شکسته می شود.

پداژه ها نباید روی هم ریخته شوند و به طور معمول آنها را روی قفسه هایی از جنس تور سیمی قرار میدهند. در مزرعه معمولا فاصله پیازها را بسته به اندازه شان در ردیف ها تنظیم می کنند. هر چقدر پیاز درشت تر باشد فاصله روی ردیف و بین ردیف را بیشتر می گیرند. برای مثال به طور متوسط فاصله روی ردیف را ۲۰ سانتیمتر و بین ردیف ها را ۳۰ سانتی متر در نظر می گیرند. عمق کاشت به طور متوسط ۷ تا ۱۰ سانتیمتر و حداکثر ۱۵ است.

کاشت در گلدان:

برای کاشت در گلدان پیازها را در گلدان هایی با سایز دهانه ۱۸ تا ۲۰ سانتیمتر (و در صورت تمایل بیشتر) و با همین نسبت ارتفاع می توان کشت کرد. عمق کاشت حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر است. پیازها را می توان در گلدان یا باغچه کشت کرد. مدت زمان لازم برای رسیدن پیازها به گلدهی از زمان کاشت حدود ۲٫۵ تا ۳ ماه بعد است. محل نورگیر با آبیاری متوسط مورد نیاز است.

جنس بستر بهتر است دارای زهکش خوب بوده و آب زیادی در خود نگهداری نکند. ترکیب خاک باغچه و مواد آلی مانند پیت ماس و ماسه مورد پسند خواهد بود. در مزارع تجاری از خاک رسی به خوبی استفاده می کنند. ارتفاع گیاهان بالای ۱۱۰ سانتی می شود. دور کمر پیازها به طور متوسط ۸ سانتیمتر است

فاصله کاشت گلایل به زمان کاشت، رقم، کیفیت مورد نظر و اندازه پداژه بستگی دارد. فاصله کاشت ۲۰-۳۰ سانتیمتر. اغلب استفاده میشود. عمق کاشت نیز نسبت به اندازه پداژه و فصل کاشت متفاوت است. پداژه های متوسط (قطر 8 / 3 -5 / 2 سانتیمتر) در عمق ۱۰-۷ و پداژه های درشت (قطر بیش از ۳ / ۸ سانتیمتر) در عمق ۱۰ – ۱۵ سانتیمتر کشت می شوند.

 

روش تکثیر و ازدیاد گل گلایل

ضد عفونی پیازها با فومیگاسیون و سایر مواد بر علیه بیماری ها ضروری است. ضد عفونی پیازها ۳۰ دقیقه در

آب با دمای ۵۵-۵۳ درجه به همراه سم بنومیل، کاپتان، تیرام صورت می گیرد. حالت خواب در پیازچه های درشت معمولا در عرض ۴ ماه پس از عملیات ضد عفونی و نگهداری در انبار خنک شکسته می شود. ظهور جوانه های ریشه به معنی آمادگی پیازچه ها برای کاشت می باشد. برای اینکه پیازچه ها یکنواخت جوانه بزند، بهتر است قبل از کاشت آن ها را در آب خیس کنند. pH مناسب برای رشد آن ۵ / ۵ -5/ 6 است.

گلایل برای رشد مطلوب نیازمند نور کامل آفتاب و خاک با زهکشی خوب می باشد. استفاده ماهانه کودهای مایع یا خشک جهت به دست آوردن حداکثر محصول در ظرف ۴-۶ ماه پس از کاشت آغاز می شود.

گلایل به طور معمول از طریق پداژه افزایش می یابد. مدت دوام پداژه تنها یک سال است ولی پداژه اصلی (مادری) در آخر فصل در بالای خود پداژه دختری و پداژک دختری چند پداژک در کنار خود تشکیل می دهد که می توانند جهت افزایش استفاده شوند. تشکیل پداژه دختری روی پداژه مادری را در اصطلاح نوچه دادن گویند. پداژک های گل دهنده طبق جدول ۳-۷ درجه بندی می شوند.

شکل ظاهری پداژه نیز از نکاتی است که باید به آن توجه کرد. به طور معمول پداژه هایی که مخروطی شکل بوده و بالای آن برجسته است بهتر از پداژه هایی هستند که پهن و بالای آنها حفره ای است. زمان کاشت از فروردین تا خرداد است.

در مناطق جنوبی کشور به شرط وجود شرایط محیطی مناسب از لحاظ آب، خاک و دما، در زمستان کشت آن امکان پذیر است. در مناطق سرد در تابستان می توان آن را کشت کرد. تاریخ کاشت پداژه به نحوی تنظیم می شود که محصول به تدریج به دست آید. بدین ترتیب که در بهار هر ۲۰ روز یکبار کشت می شود. بهتر است در زمان کاشت، پوست خارجی پداژه جدا شود تا پداژه های سالم و معیوب مشخص شوند.

در آمریکا گاهی هر پداژه را دو قسمت کرده و هر یک را جدا می کارند که هر یک قادر به تولید گیاه مستقلی است. در این روش، هر قطعه باید دارای یک جوانه و بخشی از ناحیه ریشه بوده و پیش از کاشت با قارچ کش، تیمار شود

عمق کاشت پداژه بستگی به نوع خاک و اندازه پداژه دارد. هر چه خاک سنگینتر و هر چه پداژه کوچکتر باشد باید سطحیتر کاشته شود. پداژه ها روی ردیف هایی به فاصله ۵۰-۳۰ سانتیمتر، با فاصله ۲۰-۱۵ سانتیمتر کشت می شود. روی خطوط کشت حفرههایی ایجاد کرده و در ته حفره فقط ماسه و شن ریخته و روی پداژه را با خاکی که با کود دامی پوسیده مخلوط شده باشد می پوشانند و سپس آبیاری می شوند.

برای افزایش می توان از پداژکها نیز استفاده کرد. پداژکها بعد از ظهور سرآغازه ریشه به صورت برجستگی های تاول مانند در بخش پایینی آنها، به یک دوره خفتگی کوتاه (۴-۳ ماه) وارد می شوند. برای جلوگیری از بیماری و الودگی، پداژک ها با محلول کاپیتان ۲ درصد، فروبری در آب گرم (۵۵-۵۰ در جه سانتیگراد به مدت ۳۰ دقیقه و سپس قرار دادن در آب جاری سرد، گندزدایی می شوند پداژک های تیمار شده را در هوا خشک کرده و قبلاز کاشت، در دمای ۴-۲ درجه سانتیگراد نگهداری می شوند تا خواب آنها شکسته شود.

پداژک ها را به صورت خطی و یا دستپاش می توان کشت کرد. پداژک ها در زمین با فاصله (۳ تا ۵ سانتیمتر) در ردیف هایی به فاصله ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر و عمق 5 / 2 تا 5 / 3 سانتیمتر کشت می شوند. پداژک ها ۳-۲ سال پس از کشت به اندازه گل دهی می رسند. در هر سال، پداژک کاشته شده از بین رفته و به جای آن پداژک درشت تری تولید می شود. در صورتی که پداژه ها از نظر اندازه نامناسب بودند و به گل رفتند بلافاصله گل آنها قطع شود تا مواد غذایی بتواند ذخیره شود و پداژه حاصل بتواند در سال بعد گلی با کیفیت مطلوب تولید کند.

گلایل با بذر قابل افزایش است که فقط برای بهنژادی به کار می رود. در سال اول کاشت، پداژک کوچکی تولید می شود که پس از ۳-۲ سال می تواند به اندازه گل دهی برسد.

برای تولید پداژه از پداژک ها استفاده می شود. این پداژک ها را به طور معمول در سه اندازه درجه بندی می کنند:

درشت: ۱ cm، متوسط: cm ۰ / 6 ، ریز cm 6/0

اکثر تولید کنندگان تجاری گلایل، فقط از پداژک های درشت برای تولید انبوه استفاده می کنند. پداژکها دارای خفتگی بوده و پیش از کاشت باید سرما دریافت کنند. برای اینکه پداژکها یکنواخت جوانه بزنند، بهتر است دو روز پیش از کاشت آنها را در آب خیس کرد.

عوامل زیادی در تولید پداژه مؤثرترند که مهمترین آنها به شرح زیر است:

۱–رقم: برخی رقمها رشد خوب دارند و برخی ضعیف هستند.

۲– سال رشد: به علت اختلاف آب و هوایی که مهمترین آنها دما و میزان دسترسی به آب است، از سالی به سال دیگر تولید پیاژه متفاوت است.

٣– تراکم کاشت: هر چه تراکم کاشت کمتر باشد به علت کاهش اثر رقابت پداژه های بزرگتری حاصل می شود. ۴– مواد مادری: کاشت پداژه های درشت تر باعث عملکرد بالاتر میشود.

۵– برداشت گل: برداشت زودتر گل باعث تسریع در شروع رشد پداژه ها می شود، ولی اثر کمی بر سرعت رشد دارد. عدم تمایز گل یا برداشت گل بلافاصله پس از ظهور آن، باعث افزایش قابل توجهی در تولید پداژک می شود. ۶– تاریخ برداشت پداژه: رشد پداژه های جدید تا آخر فصل ادامه دارد. بنابراین هر چه دیرتر برداشت صورت گیرد عملکرد بیشتر است.

کاشت پیاز گلایل در باغچه

اگر خاک شما قدیمی است و 3 سال است که استفاده شده حتما آن را عوض کنید و خاک خوب جایگزین آن کنید. خاک را شخم زده و علف های هرز و سنگ های را جدا نموده و خاکی خوب برای پیازها فراهم آورید. پیازها را در عمق دو برابری اندازه پیازها کاشته و خاک خود را روی پیاز ها ریخته و مقداری کود حیوانی یا کود ورمی کمپوست روی خاک باغچه ریخته و سپس آبیاری نمایید و هر زمان که خاک خشک شد مجددا آبیاری کنید.
استفاده از قیم می تواند به داشتن گل هایی صاف و بدون موج کمک کند. فاصله بین پیاز هم به درشتی آن ها و پارامتر‌های دیگری همچون طول روز بستگی دارد.

آفات و بیماری ها گل گلایول:

این گیاه در مرحله دوبرگی که زمان ظهور جوانه گل نیز می باشد بسیار حساس می باشد. کمبود نیتروژن باعث کاهش تعداد شاخه های گل و تعداد گلچه های هر شاخه و رنگ پریدگی برگها می باشد

کمبود پتاسیم سبب کاهش تعداد جوانه های گل و کوتاه شدن ساقه های گل ها و تأخیر در گل دهی و زرد شدن برگ ها قابل تشخیص می باشد. همچنین باعث کاهش گلچه ها و کوتاهی سنبله و تأخیر در گلدهی می شود. کمبود کلسیم باعث شکستگی شاخه گل زیر گلچه دوم یا سوم و یا حتی پوسیدگی جوانه و یا کور شدن آن می شود. کمبود بر سبب ترک خوردن لبه برگها و تغییر شکل آنها و توقف نمو گل آذین میشود. در سوسن سوخ بایستی همیشه مرطوب نگهداشته شود و گرنه خشکیده می شود.

از آفات و بیماری های گلایل می توان به تریپس، شته، نماتد، پوسیدگی، زردی فوزاریومی، پوسیدگی پنسیلومی انبار، پوسیدگی خشک، پوسیدگی بوتریتیس، زنگ، بلایت برگی باکتریایی، بیماری ویروس اشاره کرد.

خواص گل گلایل چیست ؟

گلایل غنی از سیلیس است و در تقویت موها و استحکام ناخن ها بسیار موثر است.
و اما یک پیشنهاد عالی برای استفاده از خواص این گل زیبا:

دمنوش گل گلایل

این چای را می‌توانید با روش زیر تهیه، و در کنار عزیزان‌تان نوش جان کنید.
مواد لازم
گلبرگ گلایل خشک شده 15 گرم
آب 1 لیتر
هیدروکوتیل 100 گرم برگ
گزنه 50 گرم
طرز تهیه
15 گرم گلبرگ خشک شده را در 1 لیتر آب به مدت 30 دقیقه بجوشانید و بعد از صاف کردن 3 فنجان در روز بنوشید، با فاصله هر 20 روزه می توانید تا 3 ماه از این نوشیدنی استفاده کنید.

پرسش و پاسخ (جمع بندی)

اقتباس از:www.golsetan.comوwww.golsetan.com

تدوین:مینو غفوری ساداتیه

ادرس اینستاگرام:gooldono.stand.sidoos@

تلفن:09308743868