درخت زنگوله چینی

مرداد 24, 1401
نوشته شده در sidos

24 مرداد

این درخت که به نام باران طلایی نیز شناخته می شود، دارای سایه عالی و سیستم ریشه ای خوب است. نام علمی آن Koelreuteria paniculata است.

درخت زنگوله چینی در سال 1474 توسط یک مبلغ یسوعی به غرب چین معرفی شد.

این درخت در سال 1763 کاشت موفقی در این منطق داشت و در سال 1809 به آمریکا نیز منتقل شد. از آن زمان تا کنون درخت زنگوله چینی به عنوان یک درخت محبوب با زیبایی و چشم انداز خیره کننده در جهان تبدیل شد.

در چین این درخت به صورت گسترده ای کاشته شد تا علامتی برای مقبره مقامات باشد، در سراسر آسیای شرقی و ژاپن نیز این درخت کم کم کاشته شد و به محبوبیت رسید. در چین به آن، درخت اطلس نما نیز گفته می شود.

شکل ظاهری درخت زنگوله چینی:

پوست درخت نازک و به رنگ قهوه ای است. زمانی که درخت رشد می کند کمی خم می شود به همین خاطر بهتر است به موقع هرس شود یا از داربست مناسب استفاده شود.

گل های آن خوشه ای و معطر و به رنگ زرد است. بذرهای آن میان غلاف هایی شبیه فانوس هستند. چشم انداز زنگوله چینی بسیار زیبا و جذاب است.

کاشت و پرورش درخت زنگوله چینی:

نیاز به نور کامل آفتاب دارد. در اوایل نیاز است که به طور منظم گیاه را آبیاری کنید تا سیستم ریشه ای آن تقویت و گسترده شود. در گرمای شدید باید آب بیشتری به آن داده شود. درخت زنگوله چینی تحمل خشکی را در حد متوسط دارد.

درخت زنگوله چینی را باید از یخبندان محافظت کنید. مناطق ساحلی، معتدل و ملایم برای این درخت مناسب است.

خاک آن باید زهکشی مناسبی داشته باشد. این درخت می تواند در خاک های فقیر نیز رشد کند.

پیش از شروع بهار می توانید از کودهای معمولی برای آن استفاده کنید.

گل دهی آن در اواخر تابستان است. هر گل دارای نر و ماده به صورت توام است.

پاییز زمان مناسبی برای کوددهی به این درخت نیست، زیرا نیتروژن اضافی سبب می شود تا زنگوله چینی در پاییز رشد خوبی داشته باشد اما در زمستان کامل خشک شود.

ارتفاع آن نهایت به 7 تا 10 متر و عرض آن 6 تا متر می رسد؛ با این وجود گاهی این درخت ارتفاعی بیش از 13 متر دارد و این سبب می شود تا به خطوط برق یا تلفن آسیب بزند.

سرعت رشد این درخت متوسط تا کند است.